maandag 27 april 2009

Wat je aan een vreemdeling wel kunt uitleggen

Ik heb mij gestoord aan het artikel van Raymond van den Boogaard in het Cultureel Supplement van NRC Handelsblad van 24 april 2009. “Wat je aan een vreemdeling niet kunt uitleggen” staat erboven.
In het artikel beweert Van den Boogaard dat o.a. dat het niet makkelijk is de verdiensten van Martin Bril uit te leggen aan een vreemdeling. Dat ligt er maar aan. Als deze vreemdeling een krantenlezer is, zal het niet moeilijk zijn haar/hem uit te leggen dat een veelgelezen columnist, van wie dagelijks een stukje in de krant verscheen, op 49-jarige leeftijd is overleden en dat hij door zijn lezers zeer gemist zal worden.
Ik kan mij niet voorstellen dat lezers van kranten waar ook ter wereld het bericht van het overlijden van een relatief jonge, veelgelezen columnist voor kennisgeving zullen aannemen en vervolgens over zullen gaan tot de orde van de dag.
Mensen die tot drie weken voor hun dood nog in de belangstelling stonden laten nu eenmaal een leegte achter, iets wat doorgaans veel minder het geval is met mensen die overlijden als ze hoogbejaard zijn.

Verder noemt Van den Boogaard Bril een ‘minor author’. Maar wat is een minor author? Een definitie heb ik zo gauw niet kunnen vinden, maar naar mijn idee is het een schrijver met een beperkt oeuvre en een beperkte lezerskring. Brils oeuvre is niet beperkt en zijn lezerskring ook niet.
Ik denk dat Van den Boogaard bedoelt dat hij niet gecharmeerd is van Brils werk. Dat mag. Ik kan me goed voorstellen dat iemand zijn tijd liever besteedt aan ‘hogere gedachten’, aan boeken van schrijvers die je horizon verbreden en die ook nog schrijven in stylistisch verantwoord proza.
Bril schreef, zoals zo ongeveer overal te lezen of te horen was, over de alledaagse werkelijkheid. ‘Lullen over niks’ noemde hij het zelf in een interview met Raoul Heertje in Vrij Nederland een aantal jaren geleden.
Veel mensen leven een alledaags leven. Het feit dat Bril erover schreef leidde bij lezers tot herkenning en zorgde ervoor dat lezers de bevestiging kregen dat dat alledaagse leven ook de moeite waard is om geleefd te worden.