zondag 25 augustus 2013

Oostbroek

Oostbroek
Oostbroek, achterkant
Oostbroek
Uitgegraven vroegere arm van de Kromme Rijn
Oostbroek
Uitgegraven vroegere arm van de Kromme Rijn
Oostbroek
Boomgaarden
Oostbroek
Geiten
Oostbroek
Lakenvelder minibig
Oostbroek
Informatiebord
Oostbroek
Hosta
Oostbroek
Kaardenbollen

zaterdag 10 augustus 2013

Weerzien in Drenthe


Van 5 tot en met 9 augustus 2013 waren we met vakantie in Drenthe.
Eénenvijftig jaar geleden bracht het gezin waaruit ik voortkom twee weken door in een toen al ouderwets hotelletje in Meppen, hotel-pension Nijhoving.
Daarna was ik er niet meer geweest.
Via Streetview wist ik dat het er allemaal nog was: het dorp, het hotel, nu gerenoveerd en met een andere naam, de Meeuwenplas en kampeerterrein Het Witte Zand.
Maar er weer eens langs te gaan is toch anders.
Om te beginnen fietsten we de Meeuwenplas, die tegenwoordig het Meeuwenveen heet, voorbij.




Ik had verwacht dat het gekrijs van de meeuwen de ligging van de plas zou verraden.
Ook meende ik mij te herinneren dat je de Meeuwenplas vanaf de weg kon zien.

De Meeuwenplas in de jaren ’60 van de vorige eeuw.
(Schermafbeelding van een ansichtkaart)




Maar de meeuwen zijn er niet meer en de plas ligt nu helemaal in het bos. Libellen, die ik hier éénenvijftig jaar geleden voor het eerst zag, vliegen er nog wel rond.

Hotel Pension Nijhoving.
(Schermafbeelding van een ansichtkaart)


Hotel Pension Nijhoving, 2x interieur. (Schermafbeelding van een ansichtkaart)


Suikerzakje.
(Schermafbeelding) 


Zo’n weerzien roept natuurlijk allerlei herinneringen op.
De leukste herinnering is misschien wel de pomp (volgens mijn moeder een kraan) op een zandvlakte waar volgens een bordje kampeerterrein Het Witte Zand was. Er was geen tent te bekennen.
We keken in een houten koker (pomp? standaard waarop de kraan gemonteerd was?) en zagen een nestje met jonge koolmeesjes.
Dat beeld staat me nog glashelder voor ogen.

Een andere herinnering was de komst van Wim en Emmy Hermans, met wie mijn ouders toen nog bevriend waren, en hun zoon Ruprecht. Met een snelle auto waren ze uit Groningen gekomen.
De volwassenen wisten dat ze in de kroeg met elkaar zouden gaan zitten praten, maar wat moesten de kinderen?
‘Ga maar met Ruprecht naar de Meeuwenplas,’ stelde mijn moeder voor aan mijn oudste broer.
Maar hij was in een recalcitrante bui en wilde niet. Dat vond ik zielig voor Ruprecht, dus bood ik aan met hem mee te gaan.
Ruprecht, een half jaar jonger dan mijn oudste broer en toen zeven jaar, had moeite op mijn broers fiets te stappen. Ik zie het nog voor me.
Maar hij zette door en met zijn voeten net op de trappers fietsten we naar de Meeuwenplas, die we half omliepen, omdat het pad steeds drassiger en steeds moeilijker begaanbaar werd.
En dat was wel zo ongeveer het spannendste dat er in Meppen te beleven viel.

Voormalig hotel pension Nijhoving, nu Het Tramlokaal.


Voormalig hotel pension Nijhoving, nu Het Tramlokaal.