Snoertje

Het snoertje van onze Trentotelefoon van KPN is doorgesleten, waardoor de telefoon onbruikbaar is geworden. Afgelopen dinsdag ging ik naar de KPN-winkel in de binnenstad om een nieuw snoertje te kopen. De verkoopster overhandigde mij een snoertje alsof het een bijzondere aankoop betrof.
‘Zijn de stekkertjes identiek?’ vroeg ik.
‘Jazeker,’ verzekerde ze mij.
‘Dan is dit niet het snoertje dat ik moet hebben. Ik moet een snoertje hebben met twee verschillende stekkertjes.’
‘Dat hebben we niet,’ zei de verkoopster, ‘hoe oud is uw telefoon?’
‘O, zeker twaalf jaar oud,’ zei ik.
‘Nee, die snoertjes verkopen we niet meer.’
‘Nou, dan maar een nieuwe telefoon...’
Tja, je moet toch wat.

Thuis ging ik toch maar zoeken op de site van KPN, want met een snoertje hebben we een goede telefoon extra.
En wat blijkt? Zo’n snoertje is via de KPN-webwinkel gewoon te bestellen en kost maar €5,-!
Hoe kan dat nou? Mag die verkoopster liegen? Nee, dat mag ze niet. Ik ga haar bellen. Maar, bedenk ik mij, als ik haar nu bel, dan gaat het lang duren. Beter om wat later te bellen, als het rustiger is in de winkel.

Ik besluit het snoertje maar meteen te bestellen. Maar wat blijkt? Je kunt zo'n snoertje alleen bestellen als je een zakelijke klant van KPN bent!
Wat is dat nou weer voor onzin? Waarom zouden zakelijke klanten wel snoertjes mogen kopen en particulieren niet? Wat zou daar achter zitten? Zakelijke klanten kopen veel snoertjes en particulieren hooguit één?
Of: zakelijke klanten kopen toch geen snoertjes (zòòòòò 1998...), maar onder particulieren vind je nog veel conservatievelingen, die er niet voor terugdeinsen om een snoertje te kopen?

Dan bedenk ik dat ik in het bestuur van de Bewonersorganisatie zit en in die hoedanigheid volgens de Kamer van Koophandel tekeningsbevoegd ben. Ik zou het snoertje voor de Bewonersorganisatie kunnen kopen.
Alleen... de Bewonersorganisatie is niet telefonisch bereikbaar, heeft geen telefoonnummer... Zou dat een probleem zijn?