Zassenhaus

In antwoord op een brief van een lezer schreef journalist Wouter Klootwijk afgelopen vrijdag in NRC-Handelsblad over handkoffiemolens. ‘Vroeger had je koffiemolens van Zassenhaus’, schreef de briefschrijver. Die zijn er nog steeds, meldde Klootwijk. Het merk Zassenhaus schijnt tot de beste van de wereld te horen.
Zo’n jaar of tien geleden kregen wij een oude handkoffiemolen cadeau. Wat moeten we daar nou mee, dacht ik en zette het ding op een keukenkastje. Dat blijkt ook een Zassenhaus te zijn. Diep donkerbruin door vet en aangekoekt stof. Nieuwsgierig geworden naar de maalresultaten en de bewering dat handgemalen koffie veel lekkerder is, maakte ik het ding schoon. Nu blijkt hij van blank hout te zijn. Het maalmechanisme is nog prima. Als je het laatje eruit haalt, dan zie je een handeltje aan de as en daarmee kun je de maalresultaat instellen.
Het is een molentje voor een een- of hooguit tweepersoons huishouden. Je kunt er per keer maar 1 eetlepel koffiebonen in kwijt. Het malen gaat makkelijk, maar op het aanrecht glijdt de molen weg. Dus moet je hem wel traditioneel tussen de dijen klemmen.
De koffie smaakt goed, maar als ik eerlijk ben, niet erg bijzonder. Ik ben bang dat ik geen fijnproever ben.